“แคทรีนา ฉันมีคำอธิษฐานอยู่ในใจ แต่มาแค่นี้” บรูซ ดาวีเขียนถึงลูกสาววัยแรกเกิดของเขา ที่เพิ่งคลอด อยู่ในการดูแลผู้ป่วยหนัก ชีวิตของเธออยู่ในสมดุล โดยประกาศในฐานะกวีว่าบทกวีของพวกเขาดีที่สุดและมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ของขวัญที่แท้จริงที่พวกเขาสามารถมอบให้ได้ ฉันไม่รู้จัก Dawe ซึ่งเสียชีวิตด้วยวัย 90 ปีในวันพุธ แต่ฉันรู้จักบทกวีของเขาจากการอ่านบทกวีปีแรกๆ เป็นเวลาหลายทศวรรษมาแล้วที่บทกวีร่วมสมัยเรื่องแรกที่ชาวออสเตรเลียหลายคนอ่านคือบทกวีของเขา
เกิดในปี 1930 ในเมือง Fitzroy เป็นนักเรียนที่สอบตกหลังจากเรียน
โรงเรียนเจ็ดแห่ง เขาทำงานเป็นกรรมกรเหมือนพ่อ เป็นชาวนา บุรุษไปรษณีย์ และใช้เวลาหนึ่งปีในมหาวิทยาลัยเมลเบิร์นที่ซึ่งเขากลายเป็นกวีและคาทอลิก เขาเข้าร่วม RAAF ในปี 2502
เขาได้ศึกษานอกเวลาจนกระทั่งสำเร็จปริญญาเอก ชีวิตการสอนของเขาที่ Darling Downs Institute of Advanced Education และ University of Southern Queensland เริ่มตั้งแต่ พ.ศ. 2512 ถึง พ.ศ. 2536 จากนั้นเขาก็เป็นกวีที่มีผู้อ่านมากที่สุดและเป็นที่รักของออสเตรเลีย การเสียชีวิตของเขาในสัปดาห์นี้เป็นช่วงเวลาสำคัญสำหรับกวีและผู้อ่านบทกวี
เราทราบดีว่ากวีนิพนธ์เป็นหัวใจสำคัญของจิตวิญญาณของชาติ แต่ส่วนใหญ่แล้วเราต้องการให้กวีนิพนธ์อยู่ในระยะขอบ ในความทรงจำที่มีชีวิต เลส เมอร์เรย์และโดโรธี พอร์เตอร์สามารถนำกวีนิพนธ์ไปสู่ผู้ชมในวงกว้างได้ แต่ทั้งสองไม่ได้แพร่หลายในวงกว้าง ทั้งคู่ต่างก็กระตุ้นความหลงใหลให้กับผู้อ่านจำนวนมากของ Dawe
เมื่อพูดถึงกวีนิพนธ์ ผู้อ่านจะรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าอะไรคือของแท้ บทกวีของ Dawe เป็นจริงพอที่จะพูดคุยกับคุณด้วยแขนข้างหนึ่งบนไหล่ของคุณ หรือนั่งข้างคุณ เชื้อเชิญให้คุณดูร่วมกับพวกเขาว่าสิ่งสร้างอันเลวร้ายนี้กำลังทำอะไรอยู่
แต่เขาไม่สามารถมีชีวิตรอดในฐานะกวีได้ด้วยการเป็นคนใจดี บทกวีของเขามีจุดมุ่งหมายที่มั่นคงเสมอในการจ้องมอง นี่เป็นทักษะพิเศษ ของเขา เขาสามารถทำให้เราเห็นว่า “แมงมุมโศกแกว่งไปมาในเรขาคณิตอันขมขื่นของเขา” (จากงานคืนสู่เหย้า ) ได้อย่างไรเมื่อทหารที่ตายถูกส่งกลับบ้าน
เขามีความสามารถอย่างเหลือเชื่อในการแต่งบทกวีที่พูดอย่างชัดถ้อย
ชัดคำแต่ยังคงลึกลับเกี่ยวกับประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดของเรา: งานศพและการฆ่าตัวตาย เด็กจมน้ำ ความตายอันรุ่งโรจน์ของแม่สามีตกจากเก้าอี้ในงานบาร์บีคิว ตะปูตัวสุดท้ายถูกตอกตะปู เข้าไปในร่างของพระคริสต์ (“เหล็กกระแทกไม้ใบ้”) การสังหารหมู่ที่ Srebrenica ในปี 1995 หรือการแขวนคอ Ronald Ryan
คุณไม่สามารถอ่านบทกวีของเขาได้หากไม่พบความเชื่อมโยงส่วนตัวกับพวกเขาเช่นกัน คุณยายของฉันซึ่งครั้งหนึ่งเคยถือโทรเลขที่ประกาศว่าลูกชายของเธอเสียชีวิตในช่วงสงคราม และบ้านของเธออยู่ตรงข้ามกับเหตุกราดยิงนองเลือดของโรนัลด์ ไรอันบนถนนซิดนีย์ สำหรับฉันแล้ว ดูเหมือนว่าชีวิตของเธอจะถูกตราตรึงด้วยภาพในบทกวีของ Dawe
ในออสเตรเลีย เราทราบดีว่ามีข้อกำหนดงานอื่นสำหรับนักกวีที่สมควรได้รับ ซึ่งนั่นก็เป็นความเฉลียวฉลาดที่แห้งเหือดและสิ้นคิด เฮฮาของ Dawe ที่งานศพของ Shaggerเป็นเพียงอัญมณีชิ้นเดียวที่ลอว์สันภูมิใจที่ได้สกัดออกมา
การทดสอบของเวลา
ธีมใหม่เกี่ยวกับเพศ ชาติพันธุ์ การเมืองอัตลักษณ์ การระเบิดของกวีนิพนธ์ตั้งแต่การทดลองแนวหน้าของFluxusอาจดูเหมือนทำให้บทกวีของ Dawe หยุดชะงักในช่วงเวลาประวัติศาสตร์ แต่นี่เป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นกับกวีที่แข็งแกร่งและโดดเด่นทุกคน .
ไม่มีใครเขียนบทกวีได้เหมือน Dawe กวีจำนวนมากได้รับแรงบันดาลใจจากเขาเช่นกัน หลายคนโดยไม่รู้ตัว – การเคลื่อนไหว “บทกวีข้างถนน” ที่มีชีวิตชีวาในเมลเบิร์นตลอดทศวรรษ 1970 และ 80 แปรเปลี่ยนเป็นบทกวีการแสดงและคำพูด แต่ละคนได้รับแรงกระตุ้นจากความเชื่อมั่นของ Dawe ที่มีต่อบทกวีในฐานะเสียง สำหรับ, เกี่ยวกับ, และจากชีวิตในขณะที่มันอาศัยอยู่โดยพวกเราที่สิ้นหวังที่สุดและธรรมดาที่สุด
ความกล้าหาญในบทกวีของเขา ความเฉลียวฉลาด และความอ่อนไหวต่อโลกอยู่ในบทกวีรักที่สะเทือนใจและสะเทือนใจที่สุดบทหนึ่งที่คุณนึกออกเมื่ออ่าน:
เขาได้รับการยกย่องจากความสำเร็จทางเทคนิคในการผสมภาษาพูดเข้ากับโคลงสั้น ๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขามักจะ “ถูกต้อง” แต่นอกเหนือจากความช่ำชองนี้แล้ว บทกวีของเขามักจะตอบสนองอย่างมีมนุษยธรรมต่อโลกเสมอ
เรารู้จากปัญหาในปัจจุบันของเราในฐานะประเทศชาติ ในฐานะดาวเคราะห์ และในฐานะเผ่าพันธุ์ ว่าเราต้องการนักกวีที่ถูกต้องและเป็นจริงอย่างบรูซ ดาเว เพื่อสานต่องานชิ้นนี้ซึ่งบางครั้งก็มีจินตนาการและบางครั้งก็ดูตลกขบขัน
ในช่วงเวลานี้สภาวะพายุพลังงานสูง ที่วุ่นวาย จะแผ่ปกคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลก การวิจัยของฉันชี้ให้เห็นว่ามนุษย์มีแนวโน้มที่จะอยู่รอดได้ดีที่สุดในบริเวณกึ่งขั้วโลกและหุบเขาที่มีกำบัง ซึ่งสภาพอากาศที่เย็นกว่าจะทำให้พืชและสัตว์ยังคงอยู่ได้
การสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ครั้งต่อไปของโลกเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ หากการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ถูกควบคุมอย่างมาก และเราพัฒนาและปรับใช้เทคโนโลยีเพื่อกำจัดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากชั้นบรรยากาศ แต่ในวิถีปัจจุบัน กิจกรรมของมนุษย์ขู่ว่าจะทำให้พื้นที่ส่วนใหญ่ของโลกไม่สามารถอยู่อาศัยได้ซึ่งเป็นโศกนาฏกรรมของดาวเคราะห์ที่เราสร้างขึ้นเอง
